Ben Geldim Şiiri - Fahri Bulut

BEN GELDİM
Yetmedi mi yıllarca, çektiğim onca çile,
Dost, düşman uyanıp da düşmeden dilden dile,
Ensemde asılıdır, beş parmak izli sille,
Senden gayrı sadık yar, yokmuş, anladım bildim.
İnat etme sevdiğim, aç gönlünü ben geldim.

Bak yanlarım çürüdü, kapında yata yata,
Anladım yüzde yetmiş, bendeymiş büyük hata,
İki elim com oldu, tokmağı tuta tuta,
Senden gayrı sadık yar, yokmuş, anladım bildim.
İnat etme can parem, aç gönlünü ben geldim.

Emsalsiz gülüşünü, saklarım ereğimde,
Otuz resmin asılı, kalbimin direğinde,
Acıman kaldı ise, öptüğüm yüreğinde,
Senden gayrı sadık yar, yokmuş, anladım bildim.
İnat etme can suyum, aç gönlünü ben geldim.

Sel sandığın o sular, gözümden akan yaşlar,
Yıktı nice ağacı, sürüklendi çok taşlar,
Bir çalıya sığınır, yuvasız kalan kuşlar,
Senden gayrı sadık yar, yokmuş, anladım bildim.
İnat etme gül yüzlüm, aç gönlünü ben geldim.

Meri keklik koymuştum, gizde tuttum adını,
Hiçbir güzel vermiyor, senin buse tadını,
Bütün dünya dilleri, met edecek yâdını,
Senden gayrı sadık yar, yokmuş, anladım bildim.
İnat etme bir tanem, aç gönlünü ben geldim.

Rızazade, çoğaldı mimiklerim, tiklerim,
Umut bana dost oldu, sabır eder beklerim,
Elli yıl az diyorsan , tüm ömrümü eklerim,
Senden gayrı sadık yar, yokmuş, anladım bildim.
İnat etme sultanım, aç gönlünü ben geldim.
28.08.2021
Fahri Bulut Rızazade