Ben Geldim Şiiri - Mim Mustafa Hakan

Efendim,
Ben geldim,
Kapına geldim,
Bir müflisin acısı var yüzümde.
Günah çukuruna battı bedenim.
Sadâkati hançerledim sözümde.
Vefâyı bırakıp giden de benim.

Efendim,
Ben geldim,
Kapına geldim,
Bir tatlı zehrin şerbetinden içtim.
Artık mefkûrem yok rüyâlarımda.
Kim bilir kaç taze tomurcuk biçtim,
Kaç çiçek, yürüdüğüm her adımda.

Efendim,
Ben geldim,
Kapına geldim,
Kızgın mil çektim gözüme, elimle.
Kuyuya atan benim, vicdanımı.
Kaç kardeşimi yedim, şu dilimle.
Kendim ördüm, günahtan zindânımı.

Efendim,
Ben geldim,
Kapına geldim,
Yûnûsum, işte hâl-i pür melâlim.
Eşiğe başımı koymaya geldim.
Ne olur kovma, kalmadı mecâlim.
İrfan kapısında durmaya geldim.

Ekim 2012

Mefkûre: Amaç, gaye
Hal-i pür melal: Acıklı durum