Ben Geldim Şiiri - Halil Türkoğlu

Ben geldim
Koşarken yorulmuşum,
Güneş yorulmuş
Gözlerinin bitişiyle beklemişim,
Kapı açılsın istemişim,
Gündüzken bazen
Bulut sakladığım olur benim.
İçimi bilmezsin özlemişim
Bunu ıslanan her hatıra bilir
Yeri yurdu olmayan bir düşüştür bu
İçinden kopan sancıyla bir savruluştur, gelir
Kana yudum veren deri gibi belirmişim,
Oynadığı çocuğun topuna bıçak keser gibi gürlemiş,
Kıl gibi sokaklarda ben kendimde değilim,
Kapına gelmişim.
Sadece bir pazar kalabalığı değil keşke
Kalabalığın içinde bir göz
Cinayet mi dersin,
Kininde bahçeler mi yakar,
Öfkeyle çığlık mı asar gözüne,
Kah o gözlerin avlusunda el çekmişim
Kah kapına gelmişim.
Adresimi sorarsan bilmeceden bir çözüm oldum
Halimi anlarsan gurbette, yolumla bir, hasrette
Eşgalim budur
Bir kayıptım ve düştüm o cennette,
Bir satırdım
Ne bittim nede bir söz kadar dilde
Dur ben geldim, gitme!
Gözlerin gitmesin .