Ben Geceyi Bekledim Şiiri - Halil Özçelik

Uykumu yatağıma yatırdım,
Kendim geceyi bekledim.
Geceler sabahlara gebe,
Benim yüreğim yeni bir aşka.
Geceler sessiz, ben kimsesizim.
Ne gündüzlerin coşkusu var gecelerde,
Ne güneşin sıcaklığı.
Geceler karanlık, geceler soğuk.
Yıldızlar uzak, ay donuk.
Isıtmıyorlar içimi.

Oysa cılız bir ışık
Bir sevgi sözcüğü
Kıvılcım olur tutuşurdu;
Yalnızlıktan titreyen yüreğimde.

Ama er yada geç sabah olacak.
Ufukta yükselecek güneş.
Sıcacık ışıkları ısıtacak toprağı.
Yeni hayatlar filizlenecek tohumlardan.
Sen de benim ufkumda yüksel,
Geceler gibi yalnızım her gece ben
Yalnız koyma artık beni
Güneşim ol, gel.