Ben gecelerden korkarım
o yüzden bir çocuk edasıyla
gider annemin şefkat dolu
sımsıcacık kollarında yatarım
ve o dakika masum ellerimin
yüzüne dokunduğu her yeri
vatanımın başkenti sayarım
Ben gecelerden korkarım
çünkü bir fidan gibi koparılıp
dalları kırılan gençliğimizi hatırlarım
ve o dakika rüyalarımdaki
o korkunç kabuslarda
vatanımın acı halini sayıklarım
Ben gecelerden korkarım
çünkü annemin bana
'metin ol' deyişini hatırlarım
bir kış gecesi tekme-tokat
sorgu-sualsiz sürüklenip
bir paçavra gibi
kardeşlerimden koparıldığımı anımsarım
Ben gecelerden korkarım
çünkü babamın Meme alan
destanını anlattığı
o huzur dolu günleri hatırları
ben gecelerden korkarım
böylesi gecelerde
özlem duyduğum herşeyi anımsarım
Kayıt Tarihi : 17.11.2008 12:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
siz yinede firuzeyi unutmayın fırtınalı havalarda limanınız odur
bu güzel şiirinize size cesaret vermesi için sevgili ahmet arifin umut vadeden anadolu şiirini 10 puan eşliğinde hediye ediyorum megri megri
ANADOLU
Besikler vermisim Nuh'a
Salincaklar, hamaklar,
Havva Ana'n dunku cocuk sayilir,
Anadolu'yum ben,
Taniyor musun ?
Utanirim,
Utanirim fikaraliktan,
Ele, gune karsi ciplak...
Usur fidelerim,
Harmanim kesat.
Kardesligin, calismanin,
Beraberligin,
Atom gullerinin katmer actigi,
Sairlerin, bilginlerin dunyalarinda,
Kalmisim bir basima,
Bir basima ve uzak.
Biliyor musun ?
Binlerce yil sagilmisim,
Korkunc atlilariyla parcalamislar
Nazli, seher-sabah uykularimi
Hukumdarlar, saldirganlar, haydutlar,
Harac salmislar ustume.
Ne Iskender takmisim,
Ne sah ne sultan
Gocup gitmisler, golgesiz !
Selam etmisim dostuma
Ve dayatmisim...
Goruyor musun ?
Nasil severim bir bilsen.
Koroglu'yu,
Karayilan'i,
Mechul Asker'i...
Sonra Pir Sultan'i ve Bedrettin'i.
Sonra kalem yazmaz,
Bir nice sevda...
Bir bilsen,
Onlar beni nasil severdi.
Bir bilsen, Urfa'da kursun atani
Minareden, barikattan,
Selvi dalindan,
Olume nasil gulerdi.
Bilmeni mutlak isterim,
Duyuyor musun ?
Oyle yikma kendini,
Oyle mahzun, oyle garip...
Nerede olursan ol,
Icerde, disarda, derste, sirada,
Yuru ustune ustune,
Tukur yuzune celladin,
Firsatcinin, fesatcinin, hayinin...
Dayan kitap ile
Dayan is ile.
Tirnak ile, dis ile,
Umut ile, sevda ile, dus ile
Dayan rusva etme beni.
Gor, nasil yaratilirim,
Namuslu, genc ellerinle.
Kizlarim,
Ogullarim var gelecekte,
Herbiri vazgecilmez cihan parcasi.
Kac bin yillik hasretimin koncasi,
Gozlerinden,
Gozlerinden operim,
Bir umudum sende,
Anliyor musun ?
AHMED ARIF
o yüzden bir çocuk edasıyla
gider annemin şefkat dolu
sımsıcacık kollarında yatarım
ve o dakika masum ellerimin
yüzüne dokunduğu her yeri
vatanımın başkenti sayarım
...
vatanımın acı halini sayıklarım
...
kardeşlerimden koparıldığımı anımsarım
...
özlem duyduğum herşeyi anımsarım
...'
şiir çok güzel bir bütünsellik taşıyor. ve çok az rastlanan bir içtenlikle;
'gecelerden korkarım' diyerek insaniliğimizi anımsatmak istiyor sanki. okuyan herkesin ama herkesin kendisinin ve yakınlarından birisinin yaşadığı 'geceleri' anlatıp-anımsatarak hem yaşananların duygusal-psikolojik yanlarını göstermeye, hem de unutturmaya çalışanlara inat yaşanan ve yaşanmakta olan acıları, tedirginlikleri, yitiklikleri, en yakınımızdakilere sığınarak korkularımızı yenme çabalarımızı... yüzlerine vuruyor. ahmed arif'in; 'tanı bunları tanı da büyü' deyişini kendi yaşam öykülerimizi anlatarak başka biçimlerde söylüyor adeta.
'...
ve o dakika masum ellerimin
yüzüne dokunduğu her yeri
vatanımın başkenti sayarım
...'
insanın yeryüzünde kendini en güvende duyumsadığı iki yer olan evi ve vatanında güvende göremediği bu kadar güzel bir karşıtlıkla anlatılabilirdi. işgal edilircesine girilmiş evler, annenin masumluğuna ve şevkatine sığınış ve yüzünün vatanla eş tutulması... ve 'korkulan geceler'
yüreğine ve duyarlılığına sağlık.
dostlukla
çünkü babamın Meme alan
destanını anlattığı
o huzur dolu günleri hatırları
ben gecelerden korkarım
böylesi gecelerde
özlem duyduğum herşeyi anımsarım
kalemin daim olsun güzeldi, selamlar.
TÜM YORUMLAR (4)