Ben Garip Sen Mamur Şiiri - Muzaffer Arslan

Bilyelerim vardı yitirince feryâd ettiğim.
Küçücük mercan adlı bir kuzum,
Tahtadan oyma arabam,
Ve çam kamgasından on dörtlü tabancam
Bir de on yedisinde kaybettiğim
Muharrem Ağabeyimin hediyesi
Fotr şapkam.
Günler ne de güzel akıp giderdi.
Her gece uçardım caminin minaresinden
Sabah olunca sokağa atardım kendimi.
Meleşen kuzularla oynar,
Annemin billur sesiyle yemeğe koşardım.
Hele o cennet tasvirleri yok mu anamın?
Ben garip bir köylü çocuğuyum.
Önümde birkaç kuzu dağ dağ gezerim.
Boynumda ayaklarıma kadar uzanan
azık torbam türküler söylerim kuzulara.
“Baş koymuşum Türkiye’min yoluna” diye.
Ben fakir bir köylü çocuğuyum.
Sen şehirli...
Rengarenk elbiselerin, pahalı ayakkabılarınla
ne kadar da vakurdun.