Ben Garı İstirem... Şiiri - Kemal Yavuz

"Sen yoksun ya,
gelmiyorsun ya,
artık umutsuzluğu yazmalıyım şiirlere..."

Sonsuzluk,
sıkışık zamanların duvar takviminde!
Bir kadın resminde!
İğreti, yapıştırılıvermiş...
Kimdir?
Ünlü biri midir?
Tanımam, bilmem ama Allah’ı var, güzel garı...
Aşar beni böylesi.
İçimi eritiyor.
Bir of çekiyorum,
karşıki dağlar inliyor…
Züğürt ağanın babası,
“ben garı istirem,” diyor…
Duyup da gelmiyor bir kör topal…
“Yalvarıyorum, duy beni!
Koşup bana gel!

Gel...
Ne olursan ol, yine gel...
ister bakir, İster yüz kere boşanmış dul,
olsun ister taptığın para pul,
hatta bin kere
bozmuş olsan da iffetini
yine gel...
yeter ki benim olmaya gel…
Bizim kapımız ümitsizlik kapısı değildir
on kere hamile kalıp bir kere doğurmuşsan da
yine gel...
Naz yapılacak zaman değil şimdi,
Her nasılsan, öyle gel…