Ben galiba öldüm Şiiri - Yüksel Şeker

BEN GALİBA ÖLDÜM

Kafaya koymuştum
seni görmeye seni sevdiğimi söylemeye gelecektim
dünyanın öbür ucunda olsan bile
görmediğim gözlerini canlı canlı görecektim
hatta ellerini verirsen en yumuşak haliyle tutacaktım onları
öpüp koklayacaktım her bir parmağını
belkide hayatımın en güzel gününü yaşayacaktım yanında
işte tüm bunları gerçekleştirme umuduyla çıktım yola
seni gördüğümde söyleyeceklerimin
provasını yapa yapa yürüyordum cadde boyunca
bir an arkamda bir ses duyar gibi oldum
sonra sırtımda derin bir acı hissettim
kendimi yerde buldum sırtımdan bıçaklanmıştım
canım akıyordu yavaş yavaş yol ortasında
son bir gayretle beni bıçaklayanı görmek için
arkamı döndüğümde elinde kanlı bıçakla kendimle karşılaştım
öyle sinirli öyle kızgın bakıyordum ki bana
hırlayan bir sesle neden diye sordum
neden bıçakladın beni
öyle şiddetli yanıtladım ki kendimi korktum
sen yaşıyor muydun ki diyen halimden
canım akıyordu her şey uzaklaşıyordu benden
elimi dudaklarıma götürdüm
nefesimi aradım duruyor muydu acaba
bulamadım o an anladım ki
sen ölüm kadar yakındın bana
yaşam kadar uzak
ah be sevgili sana kavuşamadan
galiba ben öldüm...!!!

Yüksel ŞEKER