Ben galiba alıştım yalnızlığa

En kalabalık sokaklarda en çok ben yalnız kaldım
Sizin gittiğiniz o renkli sinemalarda ben yoktum
Yağmurun altında otomobil beklerken
Elimde şemsiyem olmadı hiç
Hayatımda bir kez olsun ütülü gömlek giymedim
Ben galiba alıştım yalnızlığa

En soğuk gecelerde en çok ben üşüdüm
Sönmek üzere olan bir mum ışığının karşısına geçip
En çok ben ağladım
Karanlıktan korkmadım hiç
Ben galiba alıştım yalnızlığa

Kendi gölgeme bile merhaba dedim
Uzanıp yatağımda sessizliği dinledim
Halime her vakit şükreyledim
Ben galiba alıştım yalnızlığa

Duvarlar yine karşımda durur
Ben bakarım pencereden
Bir kuş girer içeriye
Çok alıştım yalnızlığa