BEN FİLİSTİNLİ ÇOCUK
Ümmet’in mazlum çocuklarına ithaf!
* Ben Filistinli Çocuk;
Yoksul, aç,
Bir dilim ekmeğe,
Bir yudum suya muhtaç.
* Ben Filistinli Çocuk;
Açsa güzel çiçekler,
Görmez gözüm.
Bana silah uzanır,
Gül ve çiçek yerine.
Burada gül değil,
Gülleler vardır.
* Ben Filistinli Çocuk;
Unuttum oynamayı
Unuttum oyuncakları
Bir tek oyun var bildiğim;
Sapanla savaşmak.
Silahtan başka
Oyuncak da görmedim zaten.
* Ben Filistinli Çocuk;
Doğduğumda kendimi
Savaşın içinde buldum.
Gözümden yaş değil,
Kan gelir...
Ben dövüşürüm,
Zulmün tankına karşı.
Oyun nedir tatmadım ben,
Benim oyunum savaşmak.
Hem, oyunda vurulursan;
“Ebe” olunur.
Ben oynarken,
Şehit olurum.
* Ben Filistinli Çocuk;
Ne zaman duyulacak feryadım?
Ne zaman duyulacak âhım!
Ne zaman!
Ne zamanı yok artık,
Düşünecek vakit de!
Sen okula başladığında,
Ben savaşta olacağım.
Kitap defter göremeden,
Kuş nedir, çiçek nedir,
Ninni nedir, sevgi nedir
Bilemeden!
* Ben Filistinli Çocuk;
Bana ağlama,
Gül! Diyorlar...
Oysa bilmezler,
Kalbimdeki yarayı
Bana gül derken.
Gülmek nasıl bir şey?
Unuttum inan!
Yaşlı gözlerimi
Dikmişim yarınlara,
Gülmeyi bekliyorum her an.
* Ben Filistinli Çocuk;
Söyleyin, söyleyin!
Nedir benim günahım?
Ne zaman duyulacak feryadım?
Ne zaman duyulacak âhım!
Ne zaman!
Vatanında garip, esir,
Gülmeyi unutmuş…
Gözlerinden boncuk boncuk
Yaş değil, kan gelen
Çocuklar da olduğunu
Bilmenizi isterim.
Ey yeryüzü çocukları!
İnsanlık ölmesin diyenler!
Kardeşsek eğer;
Gelin de!
Beraber gülelim,
Beraber oynayalım,
Beraber yaşayalım.
HAYATİ OTYAKMAZ
Kayıt Tarihi : 4.3.2018 08:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ÜMMET’İN MAZLUM ÇOCUKLARINA İTHAF!
* BEN FİLİSTİNLİ ÇOCUK;
YOKSUL, AÇ,
BİR DİLİM EKMEĞE,
BİR YUDUM SUYA MUHTAÇ.
* BEN FİLİSTİNLİ ÇOCUK;
AÇSA GÜZEL ÇİÇEKLER,
GÖRMEZ GÖZÜM.
BANA SİLAH UZANIR,
GÜL VE ÇİÇEK YERİNE.
BURADA GÜL DEĞİL,
GÜLLELER VARDIR.
* BEN FİLİSTİNLİ ÇOCUK;
UNUTTUM OYNAMAYI
UNUTTUM OYUNCAKLARI
BİR TEK OYUN VAR BİLDİĞİM;
SAPANLA SAVAŞMAK.
SİLAHTAN BAŞKA
OYUNCAK DA GÖRMEDİM ZATEN.
* BEN FİLİSTİNLİ ÇOCUK;
DOĞDUĞUMDA KENDİMİ
SAVAŞIN İÇİNDE BULDUM.
GÖZÜMDEN YAŞ DEĞİL,
KAN GELİR...
BEN DÖVÜŞÜRÜM,
ZULMÜN TANKINA KARŞI.
OYUN NEDİR TATMADIM BEN,
BENİM OYUNUM SAVAŞMAK.
HEM, OYUNDA VURULURSAN;
“EBE” OLUNUR.
BEN OYNARKEN,
ŞEHİT OLURUM.
* BEN FİLİSTİNLİ ÇOCUK;
NE ZAMAN DUYULACAK FERYADIM?
NE ZAMAN DUYULACAK ÂHIM!
NE ZAMAN!
NE ZAMANI YOK ARTIK,
DÜŞÜNECEK VAKİT DE!
SEN OKULA BAŞLADIĞINDA,
BEN SAVAŞTA OLACAĞIM.
KİTAP DEFTER GÖREMEDEN,
KUŞ NEDİR, ÇİÇEK NEDİR,
NİNNİ NEDİR, SEVGİ NEDİR
BİLEMEDEN!
* BEN FİLİSTİNLİ ÇOCUK;
BANA AĞLAMA,
GÜL! DİYORLAR...
OYSA BİLMEZLER,
KALBİMDEKİ YARAYI
BANA GÜL DERKEN.
GÜLMEK NASIL BİR ŞEY?
UNUTTUM İNAN!
YAŞLI GÖZLERİMİ
DİKMİŞİM YARINLARA,
GÜLMEYİ BEKLİYORUM HER AN.
* BEN FİLİSTİNLİ ÇOCUK;
SÖYLEYİN, SÖYLEYİN!
NEDİR BENİM GÜNAHIM?
NE ZAMAN DUYULACAK FERYADIM?
NE ZAMAN DUYULACAK ÂHIM!
NE ZAMAN!
VATANINDA GARİP, ESİR,
GÜLMEYİ UNUTMUŞ…
GÖZLERİNDEN BONCUK BONCUK
YAŞ DEĞİL, KAN GELEN
ÇOCUKLAR DA OLDUĞUNU
BİLMENİZİ İSTERİM.
EY YERYÜZÜ ÇOCUKLARI!
İNSANLIK ÖLMESİN DİYENLER!
KARDEŞSEK EĞER;
GELİN DE!
BERABER GÜLELİM,
BERABER OYNAYALIM,
BERABER YAŞAYALIM.
HAYATİ OTYAKMAZ
AY’IN ŞİİRİ
(FATİH EMİRHAN MAHLASIMLA)
DİYANET ÇOCUK DERGİSİ
HAZİRAN 2002-SAYI:263, SH:3.
TÜM YORUMLAR (1)