Sizin gibi aydınlık gökyüzüm,
Gökyüzünde süzülen uçurtmam
Uçurtmamda umudum vardı.
Şimdilerde karardı kinlerle,
Bilmiyorum kim kimlerle.
Artık sürü sürü yağıyor
Yağmur yerine karanlık.
Göğümü aldılar
Uçurtmam kırık
Üstüm yırtık
Okulum yıkık.
Oysa “ışığım” sönmeden önce,
Haklarımı öğretmişti.
Ben de çocuktum.
Benim de haklarım olmalıydı.
Meğer hakları yazanlar parantezli yazmış.
Ben Filistinli çocuğum.
Benim haklarım parantezliymiş.
Körlerin göremediği parantezlerde
Ben hariç yazıyormuş.
Bu yüzden karanlık dünyam.
Uçurtmam, oyuncağım, evim-barkım.
Ben Filistinli çocuğum.
Var edenin huzurunda,
Var olanlarımı arıyorum.
Kayıt Tarihi : 3.12.2023 12:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!