Benfakir insanların çocuğuyum kardeşim.
Sizlere kendi yaşantımdan ayrı bir
Yaşantı veremem...
Benim yaşantım kısıtlı,
Benim arzularım sınırlı.
Çünkü?
Gem vurulmuş arzularıma benim.
Evet dedim ya ben,
Umutsuz insanların çocuğuyum.
Toz pembe hayallerim yoktur benim.
Evet ben...
Gecenin ortasında düşlerim sizleri,
Dostlarım;
Ne esmer, ne sarışın, ne kumral,
Çünkü sunların hepsi bana yabancı.
Ve ben fakir insanlarımın çocuğuyum.
Ve ben güçlü ozan Bahattin;
Görmedim bir dilimden
Fazlasını yavan ekmeğin.
Görmedim yıllar boyu,
Arzuladığım şeyleri.
Ve bir gün tutsağı oldum
Hasretle beklediklerimin.
Evet dedim ya;
Ben halkımın
Ve fakir insanlarımın çocuğuyum.
Evet dostlarım,
Benim isteklerin sınırlı,
Benim yaşantım kısıtlı.
Ve gem vurulmuş
Yaşantılarıma benim.
Evet ben,
Fakir insanlarımın çocuğuyum kardeşim.
Bahattin Albayrak
Nazilli 82.Yıl Devlet Hastanesi
Nazilli / Aydın
Kayıt Tarihi : 1.1.2007 17:15:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!