Ben evvelce seninle dostmuşum Şiiri - Yo ...

Annem beni duvarların ötesinden bile işitir .
Tüm gürültüsüne rağmen beni kalabalıklar arasında duyar.  Ben bir filiz iken üzerime dökülen şebnemi öper, okşar eritir .
Ona yaslandığım zaman içimdeki dağlar tuz buz olur. Hangi yöne yönelirsem orada beliriverir.
Annem bir elbise, bir çorap kuşatmasında bile beni yalnız bırakmaz. Sıcak çorba ile eşlik eder bana, dünyanin hangi tarafından gelirse gelsin sunulan hiç bir ikram , dilime sarılan o çorba kadar dost olamaz.Gözleri gözlerimde neşe arar daima. Küçük çocuklar gibi gözlerimde saklanan sevinci arar,
küçük çocuklar gibi gözbebeklerimin ellerinden tutar, oyunlar oynar.
Yastığımda yuva yapmış gözyaşlarımın ankâsıdır, annesidir aynı zamanda.
Doğrusu; onu paylaşmak epeyce zordur.