Ben Evinizin Gülüyüm Şiiri - Münevver Şenol

Kıymetimi bilin benim, ben evinizin gülüyüm,
Biraz solmuş sararmış, kokusu bile kalmamış.
Boynu yana yıkılmış, ama ölmemek için direnmiş,
Ama bilin ki, sizin için yaşıyorum ben,
Ben olmasam,kapıyı kim açar,size?
Işıkları yakmasam, karanlıktan korkarsınız.
Acıkınca, kim doyurur karnınızı?
Hergün dışarda yenmez.
Eee, komşudan da her gün gelmez.
Ben varken koşun eve siz.
Sizin için yaşıyorum, sizin için varım ben.
Canlarım benim, sizleri ÇOKKK,seviyorum.

Not: Ben büyük bir ameliyat geçirmiştim. Tabi benim yokluğumda dışarıda yemeye alışmışlar, bende bu şiiri yazdım kapıya yapıştırdım, ama bayağı da etkili oldu.