Ben ettim sen ülfetinle!

Senin
Haklılığın karşısında
Halimde söyleyecek hiçbir söz bulamıyorum

Biliyorum
Sana karşı hissizliğimi
Günlerdir neler çektirdiğimi hiddetli nefsimi

Sendeki
Naifliğin karşısında
Yozluğu buluyorum, nedense kendi halimde

Ne kadar
Üzülsem de ne ifade edecek
Bilemiyorum şimdi vicdanımla dağlanıyorum

Sessizce
Hıçkırıklara boğularak
Sabahlara dek hayıflanıyor affına sığınıyorum

Gel ne olur
Ben ettim bir hadsizlik
Sen münevverliğinle mukabele etme suhuletine

Nefsi
Cehaletime yenilerek gitme
Hamiyetinle, haysiyeti şerefinle bir kez de dinle

Nedamet etme
Benim halime gönüllenme
Çünkü hiddeti cehalet bende erdemi ülfet seninle

Ruhum bizar
Artık kalbimde kalmadı hal
Sana muhtaçlığıma ne olur bir kez de nazarını sal

Sensiz
Yaşanan hayat çok dar
Zihnim hayli tarumar, hislerimde solgunluğa duçar

Duyduğum
Şarkılar sanki bir intizar
Ölmek nasibe bakar lakin halim şevksiz bir bahar

Gel ne olur
Renklerinle şevke yine sar
Billahi söz veriyorum artık sana veremem bir zarar

Vefa hakla var
Nisa kimliğinde hiç solmaz bahar
Aşk, fedakârlık içinde terennüm edilen nur’u hilal