Ben, Et Ve Kemik Yığını Hantal Bir Vücut

Anne, sana kim dedi ızdırap doğurmanı
Soğuktan ve yalnızlıktan yok mu kurtuluş
Esrarlı dehşetini kalbine döken
Ben, et ve kemik yığını hantal bir vücut.
Ecelin kucağında eriyen çocukluğum
O bulunmaz hazine,
Izdırabın mıhlandığı beynimle
Yalanlara başeğen hakiki bir gece
Kudurmuş deniziyle
Tutunduğum bir gemi
Umut dağıtıyor köpüklerinde
Bir gece korkumdan yuttum
Sanma ki çoktan unuttum
Kalbimdeki soğuk duş
Yağan kar değil bir sukut
Hangi ağaçtan döküldü bu bulut
Tepemde kanat germiş kalbimi parçalayan
Gözyaşıma ayak uyduran kar
Ne kadarda benziyor çocukluğuma
Sadeti çoktan sönmüş bir ocak
Nerdedir? yaldızlı, gül kokulu bir kucak,
Görebildiğim bir siyah perde
Bir tatsız vucut,
Diken gibi bir söz: her şeyi unut!
Derdinden eriyerek akıyor umut
Aç ruhuma çare
Kemirmek için güneşi tut!
Bak kuzu gibi değil bu kuzu
Kirli yüzüyle kaybolmuş...
Ruh dalgası bir uçurtma
Anne, sana kim dedi ızdırap doğurmanı
Yaşamak hüner miydi yalnızlığın koynunda
Ruhuma bağışlanan soğuk bir umut
Ben, et ve kemik yığını hantal bir vücut