Ben eskiden Şiiri - Orhan Özçelik

Ben eskiden İstanbulda yaşardım,
Sen de orada yaşardın.
Sizin bahçede begonyalar vardı,
Onları koklardım,güzel kokarlardı.
Sen de güzel kokardın,
Kim bilir şimdi nasıl kokarsın.

Sokağınızı biliyorum,
En üstün bir aşağısı.
Eviniz mavi cumbalı pemde ev,
Küçüktün o zamanlar,ben de küçüktüm.
Saçların dağınıktı ama güzel kokarlardı,
Eskiden sen güzel kokardın,
Kim bilir şimdi nasıl kokarsın.

Birlikte yürürdük bazen,
Hani mecburiyetten,iş güç olursa.
Ne hayaller kurardım ellerin hakkında,
Ben o zaman küçüktüm,
Sen de küçüktün,
Ama ellerin güzel kokardı.

Orta okulu kulelide okudun,
Ben akşamları beklerdim.
Sen okuldan çıkardın,
Ben o zaman küçüktüm,
Sen de küçüktün.
Senin ellerin tebeşir kokmazdı,
Ellerin sabun kokardı.
Eskiden sen güzel kokardın,
Kim bilir şimdi nasıl kokarsın.

Ben eskiden İstanbulda yaşardım,
Sen de orada yaşardın.