sen şimdi yoksun ya anne
bir burukluk var yüreğimde
adını değiştirdiğin gibi
gidişinin acısını da değiştirsene
sanki hiç gitmemişsin
hiç olmamışsın böyle karanlık
yıllar var be gideli anne yıllar var
büyüyorum otuz oluyorum anne
ağlayamıyorum artık eskisi gibi
evimize gidiyorum
evimizin sokaklarına gidiyorum
ağlamaya gidiyorum anne
ben ölüyorum
her gün
her geçen gün dirhem dirhem ölüyorum
gittin sen
en büyük sevdamdın sen
en büyük acım oldun
ben erken ölüyorum be anne
ben senin için ölürdüm
senin için yaşadım
sevgiğim kadınlara anlattım seni
hatırladığım en güzel halinle seni
bir çiçek olduğun zamanlardaki gibi gül olduğun zamanlardaki gibi
azıcık dikenliydin ama annemdin
ilk terk edildiğimde boynuna sarıldığım sen
uğruna ölüme merhaba dediğim
kadındın sen
seni bilmez kimseler benim kadar
bol soğanlı bir köfte ekmekle mutlu olan sen değilmiydin ki
yetmedi kocaman dünyamız be anne
kim senden ne istedi
ben büyüdükçe
sen gittin be anne
oysa ben sana
şimdi anne demek isterdim
gittin
sen br evlat kaybettin
oysa ben
umudumu kaybettim hayata dair
yaşamak için sebebimi kaybettim
şimdi ölüyorum be anne
ve sen yoksun.........
Kayıt Tarihi : 17.1.2008 16:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!