ben en çok sensiz kaldım
oysa senden alasını bilemezdi kimse
kendini üretmek nasıl olur
nasıl yağılır ateşlenip
yağmur niyetine
en çok sensiz kaldım
boğazıma kadar geldiğinde
bir portakal kokulu ev tütsüsü gözlerim
kırık bir oyuncak bebek boynu gibi
gözlerinin içinde
ben yalnız sensiz kaldım
bu kadar var yok adımın fısıltının
kayıp giden gölgenin senliğinden
bile göre sana sığınırdım
ben kesinkes sensiz kaldım
nasıl olduysa
usulca kaybolmayı bildi gri ceketin
ben onun üzerindeki
ince saz kadar ince dumanı
bilmem ki senden daha çok severdim
Kayıt Tarihi : 11.12.2006 14:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!