Ben en çok senin gülüşünü özledim.
Ekmeği aramaz oldum gülüşün kadar.
Sen güldüğün zaman gül reçeli damlar dudaklarından.
Ben en çok adımı senden duymayı özledim.
Öyle bir şeydin işte sen, akıllara zarar gönlüme yar’ardın…
Kayıt Tarihi : 24.2.2012 02:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!