Ben duyarım Şiiri - Orhan Özçelik

Söylediğim her şey,
Dağlardan yankılanır döner bana gelir.
Sadece ben duyarım,
Benim bana söylediklerim gibidir.

Duymaz insafsız,duymaz vefasız,
Bir kez olsun halimden anlamaz.
Yedi kat gök yüzü anlamıştır feryadımı,
Bir tek hayırsız yandıklarımı dinlemez.
Bittiklerimi eridiklerimi özlemlerimi,
Her gün bin kahır çekmekten yorulan yüreğimi.
Kapatmıştır her şeyini bana,
Bütün geçen günlerini,sevdim dediklerini.
Yok etmiştir gözlerinden gözlerimi,
Tanımazlığını takınıp içimden gitmiştir.

Onun için duymaz beni,
Kendim duyarım yüreğimde hançer yarasını.
İçimde boşluğun dayanılmazlığını,
Sadece ben duyarım.

Artık duysa da pek bir şey değişmez,
Atmıştır üzerinden benim için düşündüklerini.
Koparmıştır yapraklarımı takviminden,
Söndürmüştür küllerimi vermiştir rüzgara.
Benden bir şey taşımıyordur yanında şimdi,
Ellerinde ellerimin izi kalmamıştır belki.
Gitmiştir sıcaklığım üzerinden,
Kendisi gibi,benim de herşeyim gitmiştir.
Duymaz artık sesimi,
İstese de duymaz,duyamaz.

Ben yine ben söylerim,
Geçerim karşıma kendimi dinlerim.
Kimseler duymaz sesimi,
Sadece ben duyarım.