Ben Dünyayım Şiiri - Adem Karagöz

Milyarlarca yıl öncesine dayanır yaşım.
Evrendeki büyük patlamayla varolmuşum.
Tarih benden milyonlarca yıl sonra başlar,
İnsanoğlunun bilmediklerini bilirim,
Tanırım Nuh'u,İsa'yı,Musa'yı
Öncesini,sonrasını ve daha nicesini,
Adem babanız çocuk kalır yanımda.
Beşiğini ben sallamışım.
Bir ana şefkatiyle kucakladım insanoğlunu,
Bağrımda barındırdım,besledim.
Aç bırakmadım,açık bırakmadım.
Havasız,susuz bırakmadım.
Sayısız nimetler sergiledim önüne,
Sonsuz imkanlar sundum,bütün cömertliğimle,
Var olması için insanoğlunun,emek verdim.
Ama insanoğlu,kadir kıymet bilmez,vefasızdır.
Bana hep ihanet ettiler,Adem'den beri.
Yok etmeye çalıştılar,tahrip ettiler.
Saldırdılar dört bir yanımdan.
Baltaları ile katlettiler ormanlarımı,
Yaktılar,talan ettiler.
Denizlerimi,havayı,suyu kirlettiler.
Yok ettiler binlerce bitki ve canlı türünü.
Oysa var olan hiçbirşey hesapsız değildi.
İnsan oğlunun geleceğine sunulmuştu herşey,
Ama insan oğlu halden anlamaz,nankör ve aç gözlüdür.
Tanrı sandılar kendilerini,
Krallar,sultanlar,nemrutlar,firavunlar ve niceleri.
Ucuz çıkarlar uğruna savaştılar,kan döktüler.
Şimdi de gözü dönmüş cellatlar,caniler,insanlık düşmanları,
Tanklarıyla ezip geçtiler,kana buladılar dört bir yanımı.
Korkunç bombalarıyla dövdüler,kaçırdılar uykularımı.
Hala ölen çocukların çığlıkları yankılanır kulaklarımda.
Hiroşima'da,Filistin'de,Bosna'da,Irak'ta ve nice yerde.
Neler görmüş geçirmişim,bir bilsen
Toprağımı sıksan kan damlar.
Ben dünyayım,öz anasıyım insan oğlunun.
Ne olur kıymayın bana.
Dayanmaz yüreğim bunca acıya...