Ben Dünya'nın kâbus tacını eziyorum
Ben Dünyan'ın kâbus tacını eziyorum
ağır ayak tabanın altında
kovidin son tohumunu da öldürüyorum
benim karşıma da
senin veya herhangi birine hiç görünmesin
onun derinliklerinden gizemini öğrenmek
ve daha sonra onu öldürmek için
cesaretleniyorum ve bir karara geliyorum.
Ben kendi derdimle dünyanın korkusunu içeriyorum
ve onun ateş ışınlarıyla yaz güneşi
kumu daha parlaklı ediyor
buna rağmen granit kayayı da eridiyor
böylece ben de aklımın gözüyle ulaşıyorum
o gizemli koronanın bir gölgesini göreyim
o bana verdiğini ben de ona vereyim
fit olalım
ve daha sonra işimize bakalım.
Ürfet Şakir
Mankaliya / Romanya, 5 Nisan 2020
Kayıt Tarihi : 7.4.2020 20:15:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!