Ben dün, sevgimi kaybettim.
Aslında hiç sevmiyorum, günlerden on dokuzu,
On iki sene önce, günlerden on dokuz,
Annemi kaybettim, on iki sene sonra,
Yine, günlerden on dokuzu ve bu sefer sevgimi kaybettim.
Tek fark, biri toprağın altında, diğeri üstünde,
Ben dün, sevgimi kaybettim.
Artık kimseyi sevmek istemiyorum,
Kimi sevsem, kaybediyorum,
Öyle bir düşünceler içindeyim ki,
İsminde dahi, sevgi geçen biri,
Aşkı, sevgiyi, çağrıştıran her hangi birini,
İstemiyorum hayatımda,
Ben dün, sevgimi kaybettim.
Ben aslında alıştım acı çekmeye,
Ben ne acıların üstesinden geldim, bu neki,
Tamam canım yandı, kalbim acıdı ama,
Ben daha büyüklerini yaşadım, bu neki,
Sadece artık kalbim yorgun,
Ufak bir ağırlık kaldıramayacak kadar yorgun,
Omuzumda ki yükler, sırtımdaki ağırlıklar,
Gün geçtikçe artıyor, sadece hayallerim vardı,
Sayende, o hayallerimde yıkıldı,
Ben dün, sevgimi kaybettim,
Gözlerimin önünde,kalbim acıdı,
Kalbim diyor ki, bırak cehennmeler'de yansın,
Aklım istemeden yine onu düşünüyor,
Çünkü bize öyle öğrettiler,
Ölünün arkasından, kötü konuşulmaz.
Aklım diyor ki, umarım mutlu olurlar,
Zor ama, ben nemi diyorum,
Sadece araftayım, bir yanım kızgın,
Bir yanım pişman, bir yanım farklı hisler de,
Ben dün, sevgimi kaybettim.
Sadece hoşçakal SEVGİM diyorum...
Kayıt Tarihi : 20.7.2024 15:06:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sadece sevdim, aslında ufak bir umut, hani böyle olacağını hissedersin ya, acaba bu sefer, olur umuduyla, sevdiğim kızı, ben bakmaya, dokunmaya kıyamazken, ellerini başka ellerde görüp, aslında yaşadığının geçici olmama bilmeme rağmen, kalbimin o anki acısını, gözlerimin ağlamaklı hali, aslında ağlasam rahatlardım ama ertesi gün boşuna kurulan,yine yanlış kişiyi sevmemin farkını, onun artık olmayacağını bilmek kabullenmek için belki bir bahane etmek için yazdım, işte....
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!