Ben Doğdum Ey Ankara Şiiri - Canan Aytın

Geceye inat;
gökyüzüne uzatıp namluyu, bir kurşun maviye, bir kurşun beyaza sıktım
Eyy gönül! ben senin kör karanlığından bıktım
Yüzünü çevir hadi, biraz da gökyüzüne bak
Gördün mü?
Dolunayın en göz alıcı hâlesiyim bu gece
Beni iyi bilirsin
Düşüncelerimde her zaman fazla derinim
Anasını sattım dünyanın dün gece yarısı
Ohh canıma değsin
Şimdi, karlı dağlardan süzülen sular kadar serinim

İklimim değişti bu aralar
Içimde  kuraklığın gök gürültüsü var, yağmur yağmasa da kentime
Bana iyi geldi bu havalar
Belki de ben doğdum diye,
memleketim koktu buralar
Gökkuşağının yedi rengini aldı gülüşlerim
Ahh bir yüzümü görsen şimdi bir başka bahar
Acılarımı bugün şiirlerimden çıkarttım
Hece hece kestim isyan cümlelerini
En mutlu kısımlarını dostlara dağıttım

Eyy doğduğum şehir!
Eyy acılarıma doyduğum şehir!
Ben geldim dedim ben
Kendimi zorla misafir edercesine
Sesimden tanıdı beni Ankara
Koca bir şehir sarsıldı yerinden
Dönüp dönüp baktı bana
Seni nereden tanıyorum dercesine
Umurumda bile değil Ankara
Sakarya caddesinin en şen kahkahasıyım bu gece

Bir günlük kendimle barıştım
Kırlara uzanıp çiçekler gibi olacağım
sereserpe ve özgür
Kendime söz verdim, vallahi yapmayacağım  kimseyle hırgür
Papatyadan değil, sardunya ve açelyadan taç yapıp kıvırcık saçlarıma
Bugün acıdan dem vurup da,
Asla dâhil etmeyeceğim dostlarımı suçlarıma

Bu şiirde bugünlük böyle olsun
Yeter ki; gönüller mutlu olsun
Çünkü, ben doğmuşum eyy Ankara
Günümü kutlayan tüm dostlara
Yürekten bin selâm olsun!