Ben doğduğum gün ölmüştüm.
Daha ilk gözyaşlarım düşmemişken yanaklarıma,
Ya da çıkmamışken kelimelerim parça parça ağzımdan,
Kendimi karanlığın tam da ortasına buldum.
İçimden bir an olsun kurtulmaya çalışmak da geçmedi,
Çalışsam kaçabilir miydim sanki?
Umudumu bu denli yitirmişken,
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta