Ben dilenci değilim Şiiri - Ertugrul Sah ...

Ben dilenci değilim

Güneş uyudu yıldızlar doğdu sen yerine
Bedenim düştü sokak lambası önüne
Şimdilerde sabah uğramaz oldu gecelerime sensiz
Evsiz kalmış saçı sakalı bir birine karışmış gibiyim
Yuvasından düşmüş kuş misali sensizim buralarda
Bir resmin birde adına başlayan şiirim kaldı elimde
Seni görüyorum baktığım yıldızlarda sen diye sarılıyorum buz kesmiş kaldırımlara
Yok yok üşümüyorum şubatın soğun da kar yağsa da üzerime
Isıtıyor ruhumu bedenimi sana olan sevgim
Artık ağlamıyorum eskisi gibi üzmüyorum kendimi
Her gece içiyordum seni unutmak için sızıp kalıyordum bir köşede
düşerken de kolum ayağımda yaralar oluşurdu acırdı kabuk bağlardı yaralar
Artık düşünmüyorum eskisi gibi unutmak için kendimi dağıtmıyorum
Alıştım artık her gecede sen saklısın her yıldızda her sokakta adım adım yürüdüğüm yolda
sen vardın
Öğrendim mutluluğu artık senden kalanlarla olmayı
Sen mutlu ol diye ben seçtim mutsuzluğu
Dilenci değilim ben senden sevgi dileneyim sen sevmedikten sonra
dün seni gördüm bir elinde oğlun var yanında yürüyen kızım ne çok büyümüşler
öyle baktım ki derin derin sana sende bana baktın yine sıcak bakışların var gözlerinde
yine şev kat dolu baktın bana oğluna para verdin elinde para ile geldi yanıma ve sana bakarak söyledim sana
ben dilenci değilim ne para dilendim ne sevgi dilendim dedim
baktın bana evet sana daha önceden de söylemiştim ben dilenci değilim ne para dilendim ne sevgi diye beni sevmedikten sonra
sevgi dilenmek olmaz demiştim hatırladın dona kaldın yanından usulca yürüdüm gittim yanında yürürken kokun bulaştı ruhuma
gözleri yaşlı yüreği buruk gittim
Ben dilenci değilim sevgide dilenmedim parada sadece beni sev istedim

24/05/2021 Ertuğrul Şahin