Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Gönül inceliğininizin güzelliğini açan çiçeklerin biribirinden güzel ve zarif duruşunu ezgileyen ,umudu içtenleyen şiirinizi tebrik eder,başarılarınızın devamını dilerim.Sevgilerimle esen kalınız.Erdopğan Vural
YÜREĞİNİZE SAĞLIK BU GÜZEL ŞİİRİNİZİ
BEĞENİYLE OKUDUM KUTLARIM SİZİ
GÖNLÜNÜZ ŞEN İLHAMINIZ BOL OLSUN
SAYGI VE SEVGİLERİMLE
Her sabah yeni umutlar yeni bir başlangıç yeni bir uyanış.
Tebrikler.Şairem.
Ben de öyle diyorum...
Yüreğinize sağlık,
İ.topyan
Galiba hepimiz KENDİMİZ için bunları dilediğimizden tasavvurunuz gibi değil dünya...sahiplenmekten vazgeçtiğimizde gülümsememek için bir sebebimiz kalmıcak ...
Ben Derim ki
Ben derim ki; her sabah
Ilık bir dünyaya açalım gözlerimizi
Ne çok sıcak olsun ilişkiler,ne de buz gibi
Gülümsesin yüzümüz gün boyu
Kör olsun bir gözümüz hep,
Bir kulağımız sağır.
Yalan olmasın,riya olmasın
Kırıp incitmeyelim birbirimizi.
Sıkmasın canımızı hiçbirşey
Bu gün olmasa da yarın
Mutlaka herşey yoluna girer
Kinden nefretten uzak duralım
Kirletmesin para ellerimizi
Akşam dönerken eve
Bir elimizde dostluk dostluk olsun
Bir elimizde neşe
Böyle olursa atmosfer
İşte o zaman ''hayat yaşamaya değer.''
Ben derim ki; üzülmesin insanlar
Sarardıkça yapraklar
Ne de olsa sırada daha nice baharlar var.
Sebahat Karagöz
ŞİİRİN HİÇ BİR MISRASINI AYIRAMADIM BİRBİRİNDEN, NE KADAR GÜZEL YAZMIŞSIN BE ABLACIM.SEVGİ DOLU GÜZEL YÜREĞİNE SAĞLIK.
ne güzel dilekler aynı duyguları taşıyorum teşekürler
Ben derim ki bu şiiri yazan yürek güzel bir yürek umarın bunlara uyanlar uymayandan çok olur.......
Ben Derim ki
Ben derim ki; her sabah
Ilık bir dünyaya açalım gözlerimizi
Ne çok sıcak olsun ilişkiler,ne de buz gibi
Gülümsesin yüzümüz gün boyu
Kör olsun bir gözümüz hep,
Bir kulağımız sağır.
Yalan olmasın,riya olmasın
Kırıp incitmeyelim birbirimizi.
Saygı deger saıre sabahat hanım sız sıırınızde ne demıssenız guzel olanları demıssınız begerek ıkudugum bır sıır oldu yuregınıze saglık saygılarımla
Ben Derim ki
Ben derim ki; her sabah
Ilık bir dünyaya açalım gözlerimizi
Ne çok sıcak olsun ilişkiler,ne de buz gibi
Gülümsesin yüzümüz gün boyu
Kör olsun bir gözümüz hep,
Bir kulağımız sağır.
Yalan olmasın,riya olmasın
Kırıp incitmeyelim birbirimizi.
Saygı deger saıre sabahat hanım sız sıırınızde ne demıssenız guzel olanları demıssınız begerek ıkudugum bır sıır oldu yuregınıze saglık saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 11 tane yorum bulunmakta