Ben Derim Ki... Sana!

Ben derim ki sana; Aptalsın ve şapsalsın
Sen bunu duyunca afallarsın ve kızarsın
Dönüp dersin ki bana; Sen bir kazmasın
İşte böylece tuzağa düşer yeme kanarsın

Ben derim ki sana; Sen, ne kadarda güzelsin
Sen bunu duyunca, biraz kızarır söze erirsin
Dönüp dersin ki bana; Sende çok yakışıklısın
İşte böylece tuzağa düşer atılan yemi yersin

Ben derim ki sana; Sen seni, bir iyicene bil
Ne kötü söze kız, ne de iyiye doğru yan eğil
Eğer kanıp ta söze verirsen cevap, düşünmeden
Tuzağa düşer yeme gelirsin hayatın olur sefil

Önemli olan sensin, ne istediğini iyi bilmendir
Kendi seçtiğin yoldan kendi isteğinle gitmendir
Kapılıp ta bir rüzgara gidersen, sakın üzülme
Ne ekmişsen, sen ekmişsin, mesele görmendir

Söze kanıp boşa kürek çalma, boşuna yorulursun
Fırtınalar içinde denizde, kürekle dolanıp durursun
Yok O öyleydi, bu böyleydi yok ben şöyleydim v.s.
Ve başkasında suç arama yoksa kördüğüm olursun

Sevginin yolunda görür ve söylerim dileyene bunu
Hak yolunda yürür, doğru yürür, sizleredir bu sunu
Her şey sevgidir, yaradandan yana bunu anlayana
Kul kurban olur, deniz durulur, budur oyunun sonu