Ben Deniz Feneriyim Şiiri - Leman Gürcanok

Ben ağlamayım yeter; yağmur yağana kadar
Rıhtımda gecelerim; sessizlik balık kokar
Bütün tekneler sarhoş,rüzgarlarda yalpalar
Kimse aldırmaz bana,ben deniz feneriyim…

Halatlardan kurtulsa,özgürlüğü oluşur
Bütün sisli ufuklar,gözlerime doluşur
Gıcırdayan tahtalar, derya ile buluşur
Dön yüzünü bu yana,ben deniz feneriyim…

Dalgalar gemicinin,türküleriyle coşar
Geceyi delip geçen,anılarında koşar
Sevda kokar nefesi,içmeden hep sarhoşlar
Gururluyum başımla,ben deniz feneriyim…

En hırçın denizlerin,dilinden ben anlarım
Yalnızlığım düşünce,aklıma hep ağlarım
Bir gün sönecek diye,ışığıma yoldaşım
Dolaştım yıldızlarla,ben deniz feneriyim

Köpükler ak gövdeme,dolanır dalga dalga
Çok yoruldum ben artık,yosunlu kayalarda
Ağlar istiridyeler,yumuşak bir kumsalda
Yanarım akşamlarla,ben deniz feneriyim….

Kara yakındı bana,yüreğimi uzatsam
Neden beklenen gelmez,efkarımı dağıtsam
Nerede o çığlıkları,martılarla konuşsam
Terk etti anılarda,ben deniz feneriyim….