Ben Deliyim Silvan Şiiri - Rezan Farqin

Ben Deliyim, Yorgun ve Tek Başıma
Ben deliyim, evet, deliyim bu şehirde,
Yorgun düşmüş ruhum, her taşta bir iz.
Diyarbakır'ın surları şahit derdime,
Silvan'ın sokaklarında tek başıma gez.

Mezopotamya'nın yankısı düşer adımlarıma,
Her viran duvarda bin yıllık bir fısıltı var.
Amed'in bağrı yanar, toprağı kan ağlar,
Benim de içimde kavrulan bir yara var.

Güneş batarken Dicle'ye, kızıl bir hüzün çöker,
Yıldızlar bir bir yanar, sessizliği böler.
Gözlerim yorgun, ruhum darmadağın,
Bu kadim topraklarda yalnızım, yorgunum, bitkinim.

Zembilfıroş'un aşkı asılı kalmış havada,
Xecê'nin ağıtı yankılanır her ovada.
Ben de bir masalın kayıp kahramanıyım sanki,
**Silvan'ın bu sokaklarında, bir hayal gibi. **

Delilik mi bu, yoksa aşk mı, bilmem ki neyin nesi,
Yorgunluğum biriktirir geçmişin nefesi.
Ama yine de yürürüm, düşsem de kalkarım,
Mezopotamya'nın ruhuyla, ben bu sokaklarda varım.