Ben Deliyim Şiiri - Hümeyra Doğan

Ben deliyim.
Hadi gülün yaptıklarıma,
Gülün yırtık çoraplarımdan çıkan tozlu parmaklarıma,
Ne olur gülün, ağzımın kenarına bulaşan yemek artıklarına.
Sonra bırakın beni gecenin soğuk kucağına
Ben yürürüm hayalimdekinin yollarına
Sonra dönerim yine, sırdaş olduğum sokaklarıma.

Ben deliyim,
Çocuklar sek sek oynarken şen kahkahalar içinde,
Kaldırımlarda zıplıyorum ben de ellerimi çırparak.
Sonra ağaçlar ip sallıyor ben de atlıyorum yuvarlanarak.
Ve özeniyorum, çocukların ağzındaki şekerlere bakarak.
Acı acı yutkunuyorum kuruyan damağımı şapırdatarak...
Sonra isyan edercesine koşuyorum yollarda,
Deliyimya, görenler sağa sola kaçıyor
İşte o an yüreğim daha da bir acıyor...

Her gece deniz kenarındaki kırık dökük sandalın içine uzanıyorum,
Ve örtüyorum ay yıldız desenli geceyi üzerime.
Ellerimi birbirine sürtüyorum üşümemek için
Bir tek yüreğim ısınmıyor, bir tek yüreğim, her bir yanı yamalı...
Yine kırık dökük, yine sökülmüş yaması ordan oraya sürüklenmekten.
Düşlerime çocuklar geliyor sonra,
Gün boyu hayranlıkla izlediğim çocuklar.
'Anne' diye bağırıyorlar güzel güzlü, gül yüzlü kadınlara
Acı bir hıçkırık oluyor sonra nefes alışlarım,
Benim yanımda neden güzel yüzlü bir kadın yok 'anne' diyebileceğim?
Neden beni seven yok,
Ve koruyan sokaktaki çocuklar taşlarla kovaladığında..?
Neden acıktığımda karnımı doyurmuyor?
Peki neden susadığımda su vermiyor?
Öyle ya, ben deliyim...

Alıştım zaten önüne gelenden bir tokat yemeye,
Alıştım susadığımda yağmuru beklemeye.
Özlüyorum bazen yağmur yağarken kafamı gökyüzüne dikmeyi.
Sonra ağzım dolana kadar öylece bekleyip
Zevk olsun diye onu üç kerede yutmayı,
Özlüyorum geceyi koynumda uyutmayı.

Ben deliyim,
Kara trenlerdeki aşk mektuplarını çalıp
Sanki bana yazılmışcasına okuyan
Her okuduğunda da hıçkırıklara boğulan.

Ben deliyim,
Güneşli havalarda gezinen aşıkları kıskanan
Hayallere dalıp yaşlı çınara yaslanan.

Ben deliyim,
Sıcak yuvalarında sürdükleri mutlu hayatın farkında olmayanlara inat,
Hayatta en büyük hazinedir eldekine kanaat,
Adıma hacet yok, günü geldiğinde dolacak elbet miat,
Aslında tebessüm edebilmektir en büyük sanat.

(02.03.2003)