Ben Deli Değilim Şiiri - Mahmut Çiçekdağı

Odamdayım yine yalnız başıma
Karanlıklar içinde oturmaktayım
Kulağım yine çınlamaya başladı
Rafta kitaplara gözüm ilişiyor
Elim ayağım titriyor damağım kuruyor
Kimsecikler yok etrafımda
Sesler kafatasımı kırıyor sanki
Konuşmaya başlıyorum
Dün den bugünden bahsediyorum
Üzerine boyanmış eski bir sandalye ’ye sıkışıyorum
Bir sigara yakıyorum ama içemiyorum
Bedenim yanıyor
Pencereyi açmaktan korkuyorum
Raftan bir kitap alıp okuyorum
Sonra kendimi hesaba çekiyorum
Durmuyor kirpiğimde gözyaşlarım
Kanepeni arkasına siniyorum
Halime anlam veremiyorum
Yoksa ben delirdim mi?
Bir film şeridi gibi geçiyor buruksu, durgun
Yanağımdaki çiziklerin sebebi
Hava ısındıkça ben üşüyorum
Bahçedeki sarı yasemin kokusu
Katran gibi genzimi yakıyor
Bakamıyorum sağa, sola korkuyorum
Yaşamın ağırlıkları ile çöküyor omuzlarım
Kulağıma kezzap dökülürcesine kanıyor
Beynimde ağrılar başlıyor sanki çiviler çakıyorlar
Ayaklarım beni zorla mezarlara götürüyor
Parmaklarım mezar taşlarını gösteriyor
Ayaklarım diz çöküyor bir soğuk ürperti ile
Yanıyorum
Yoksa ben ben delirdim mi?
Deli kim sen mi ben mi?
Hiçliğin, nefesin bedeli ne
Akıl zekâ ne
Ölüm ne
Yok, olmak mı?
Var olmak mı?
Yo yo ben deli değilim
Deli değilim yoksa delimi yim?