Ben değilim gördüğün yalnızlık

Feriha Özkurt
8

ŞİİR


0

TAKİPÇİ

Ben değilim gördüğün yalnızlık

Ben değlilm
Sokak aralarında gördüğün yalnızlık
Gölgesi vurmuş mor bir duvara
Çizilmiş bir yürek gibi susuşum

Ben değilim
Umutsuz senfonilere dağılan keman sesleri
Bir bırakılmışlığı andıran ağaç
Saçlarına rüzgar karışmış zaman
Ya da herhangi bir gece
Dolanırken yatak ucumda
Sayfalar arasında unuttuğun sevda
Ben değilim

Ben seninle büyüdüm tren yollarında
İsli gar beklentilerinde elimde şiir
Seninle ıslandım bilmediğim bir yağmurda

Ben değilim
Herhangi bir gece girdi uykularıma birdenbire
Birdenbire çekip aldı ellerimi
İki ırmaktı boyluboyunca kurumuşluk
İki sesti duyulmamış bir çığlık

Herşey kırık bir karanlıksa
Ben değilim
Sokak aralarında gördüğün yalnızlık
Gölgesi vurmuş mor bir duvara
Sevgimdir belki
Yapış yapış ayrılık.

Feriha Özkurt
Kayıt Tarihi : 2.11.2008 02:50:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.
  • Eren Bilir
    Eren Bilir

    emek emektir saygılarımla...

    Cevap Yaz
  • Demir
    Demir

    gerçekten içli güzel bir şiir.benim gibi birinin gözlerini doldurdun tebrikler.eger müsaden olursa bu şiirini müzik eşliğinde okumak isterim.

    Cevap Yaz
  • Mert Heper
    Mert Heper

    Yapış yapış ayrılık. güzel bir şiir yüreğine sağlık

    Cevap Yaz
  • Mustafa Taskanat
    Mustafa Taskanat



    Ben değilim gördüğün yalnızlık

    Ben değlilm
    Sokak aralarında gördüğün yalnızlık
    Gölgesi vurmuş mor bir duvara
    Çizilmiş bir yürek gibi susuşum

    Ben değilim
    Umutsuz senfonilere dağılan keman sesleri
    Bir bırakılmışlığı andıran ağaç
    Saçlarına rüzgar karışmış zaman
    Ya da herhangi bir gece
    Dolanırken yatak ucumda
    Sayfalar arasında unuttuğun sevda
    Ben değilim

    Ben seninle büyüdüm tren yollarında
    İsli gar beklentilerinde elimde şiir
    Seninle ıslandım bilmediğim bir yağmurda

    Ben değilim
    Herhangi bir gece girdi uykularıma birdenbire
    Birdenbire çekip aldı ellerimi
    İki ırmaktı boyluboyunca kurumuşluk
    İki sesti duyulmamış bir çığlık

    Herşey kırık bir karanlıksa
    Ben değilim
    Sokak aralarında gördüğün yalnızlık
    Gölgesi vurmuş mor bir duvara
    Sevgimdir belki
    Yapış yapış ayrılık.
    kutlarım sizi nakış gibi işlemişsiniz yüreğinize sağlık +10 selam ve dua ile

    Cevap Yaz
  • Metin Başol
    Metin Başol

    “…………….

    Ben değilim
    Umutsuz senfonilere dağılan keman sesleri
    Bir bırakılmışlığı andıran ağaç
    Saçlarına rüzgar karışmış zaman
    Ya da herhangi bir gece
    Dolanırken yatak ucumda
    Sayfalar arasında unuttuğun sevda
    Ben değilim

    Ben seninle büyüdüm tren yollarında
    İsli gar beklentilerinde elimde şiir
    Seninle ıslandım bilmediğim bir yağmurda.......................
    ………………………………………………”

    Bilinmeyen bir kentin bilinmeyen bir istasyonunda durdu tren.. İçinden bir çok yolcuyla birlikte nerede olduğunu ve nereye niçin geldiğini bilmeyen bir kadın indi trenden.. Onu gelip alacaktı birisi.. Ama onu alacak olan kişi yoktu istasyonda.. İçinde buruk bir sızıyla ve uğradığı hayal kırıklığının farkına tam olarak varamamışlığın belirsizliğiyle kederlense de, az sonra gelir umuduyla onu beklemeye koyuldu.. Kenarda bekleyen bir bankta oturdu sessizce.. Bir yandan etrafı gözlüyor bir yandan da, eli çantasından bir şeyler arıyordu.. Çantasından aldığı şiir kitabını okuyarak beklemeye koyuldu.. Uzun bir zaman geçtiğini hissediyor ama bir türlü gelmiyordu beklediği… Kitaptaki şiirlerin hepsini birkaç kez okumasına rağmen gelen giden olmadı..

    Uzaklardan Farid Faryad’ın parmaklarının değdiği yanık bir keman sesi geliyordu kulağına.. Duyduğu keman sesi onu daha da hüzünlendiriyordu.. Öylece dinledi keman sesinin içini titreten nağmelerini…Sonra gözleri daldı birden… Cebinden bir mendil çıkartıp gözünden süzülen birkaç damlayı sildi elleri titreyerek…

    Bir süre daha bekledikten sonra sırt çantasını sırtına geçirip, bilinmeyen bir kentin bilinmeyen sokaklarına doğru yürümeye başladı.. Rüzgarın alıp götürdüğü saçlarının arasında zonklayıp duran beynindeki acı bildik bir acıydı… Kimbilir kaç geceler boyu yaşamıştı o acıyı, uykularını bölüp, sabahlara kadar yatağında dört dolanıp uykusuz gecelerin sonunda delicesine sabahı özlediği ne çok zamanları olmuştu.. Unuttuğunu sandığı ama hiç unutulmayacak bir sevdanın buruk anıları içini titretti.. Bilinmezliklerle dolu kentin ıssız sokaklarında yağan yağmurun kendisini sırılsıklam etmesine aldırmayarak anlamsız ve boş gözlerle dolaşırken yanında birisinin belirdiğini fark etti. Yanında birlikte ıslanarak yürüyen kimdi acaba? O muydu yoksa kendisini derin bir hayal kırıklığına uğratanın hayali miydi onunla yağmurda birlikte ıslanıp giden gölgenin sahibi?

    Kimdi?

    Sahi kimdi?
    ........................

    ilk okuduğum şiiriniz böylesi bir öyküye götürdü beni.. teşekkürler ve tebrikler şairim..

    güzel, anlamlı ve dokunaklı bir şiirdi...

    bir de, 2009 yılında okuduğum ilk şiirdi...

    Yürekten kutlarım..

    :):)


    Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (19)

Feriha Özkurt