Ben değilim Şiiri - Zeynep Beşen

Ölüme üzülen kim? !
Acisindan ürken kim!
Gelişinden kaçan kim!
Yokluğun dururken yanimda..
Geceyi saran ne
Gündüze dogan ne?
Açlık ne!
Susuzluk ne!
Yurtsuzluk ne!
Anasizlik ne!
Babasizlik ne!
Kimsesizlik ne!
Bunlari sonran kim?
Senin yoklugun yaninda..
Ellerin kimsesizligime kimlik diye var
Tüm varligima çıkış olan ey yâr!
Sen bildigin halde kaybetmeye yol tutan
Susan ve susan.
Tüm bunlari bile bile susan!
Gögsümüzde kopan mahşer şimdidir.
Mahşer sesinle gelen sesinle biten bir kıyamettir.
Yarının mahşeri bu günden kopuyor bir anlasan.
Gözlerin diyorum gözlerin
Hani varya; haneme bir mihr-i olur bir mah olur
Bazı zamanda utanmaz ikisi bir olur
Bundan sonra
Söylesene bundan sonra
Geceyi gündüzü merak eden kim?
Cehennem dedikleri ateşe
Varligimi bastirsam dursam
Yine geçmez bilirim bu efgan..
Göğsünde atan sayesinde
Cennet meramim geçti
Anama hasretim
Babama özlemim geçti
Cennet cennet dedikleri
Söylesene
Hiç yar göğsüne denk gelir mi..
Yüzüne işlenmiş tel tel
Nakış nakış okunan o aşk- ı kezaya tutkunam
Şimdi; sende olani
Başkasında bulmak
Sana degil asil bana ihanet
Beni bu duruma itme!
Beni öldür ama itme
Öldürsen hakkim zerre miskaline kadar helaldir
Diri koyma beni,koyarsan aşkim sana helal degildir.
Bu bana inan ecelden ağır gelir
Anlamazsin, bilmezsin,korkarsin
Cekinirsin, durarsin,soylemezsin
Sana kizginim
Sana kirgin
Sana öfkeli
Sana tutkun
Sana deli
Bu benim degil zamanin bestesi
Okudugum türkünün en baskin neşesi
Varlığında yüzüne okuduğum bu sözleri
Bir bir söküyorsun gönlümün toprağında susum susum susarak..
Ecele üzülen kim? !
Ve yahut zillete
Ve yahut öksüzlüge yetimlige
Ve dahi kimsesizlige
Yoklugun hani varya varliginla karışık olan yokluğun..
Karşımda durup duran varlığın
Inan digerleri bu kadar acıtamıyor beni..
Her gün öldürürsün
Diger gün tazelersin
Hiç yaşatma arzun yok mu senin..
Bir üzülürsün toprağimi seversin
Toprağın dili yoktur bilmelisin
Kendini beni mahsere durmadan mahsere ertelersin..
Hesabin kitabin aşka yanlış yorum katıyor gör dilerim..