Ben Değilim Şiiri - Müzahir Kılıç

Bu şehirden göç etti umutlarım
Yalnız ben kaldım, ben olmayan
Şimdi boş hayallerle avunuyorum
Bu şehirde kaybolan sadece ben değilim

Bu şehir, o yaşadığım şehir miydi?
Tüm güzelliklerin yeşerip filizlendiği,
Ve her birini çileli hayata esir,
Edenlerle beraber yaşayan ben değilim

Yoksa ellerini tutan tutkular mıydı?
Uzanmadı ellerin gidenlerin ardından
Gözlerin baka kaldı umut yoksunu
Uzakların türküsüne ağlayan ben değilim

Hayır, yaşadıklarıma şahit bu şehir değil.
Bu kuşlar böyle ötmezdi, hüzün ve ah dolu
Güzel aşkların ninnilendiği beşikte,
Ebedi uykuya dalan ben değilim

Ağlardı gözlerime bakanlar benim için
Yanardı ateşime yanıp kül olmak için
Şimdi yakıp kavuran umutsuz bir aşk için
Kendini heder edip tutuşan ben değilim.

Bu şehir bir değirmen öğüttü sevdaları
Gidenler vefasızmış, kalanlar sitem dolu
Herkes koşar peşinden, yetişir gidene de
Yalnız elleri bağlı, biçare ben değilim

Bu şehrin kalakalsın ettikleri yanına
Kim bilir girdiğini, kaç körpenin kanına
Bu ettiğin yakışmaz şöhretine şanına
Bu şehri böyle bilen yalnızca ben değilim.
Bu şehirde bilin ki, bildiğim şehir değil