Ben Değildim Hayattı Şiiri - Ebru Sarı

Pasaklı olan ben değildim anne, hayattı,
Ne kadar süpürmeye çalışsam da bu süprüntülüğü olmadı!
Yanlış olan ben değildim anne, hayattı,
Yaptığım tüm yanlışlar doğru sandığımdandı!
Değişen ben değildim anne, hayattı,
Kime kapılsa yüreğim hataydı, hatalarım aşka sevdamdandı!
Büyüdüm anne!
” Acaba okula başladığı günü görecek miyim? ” diye Sabırsızlanırken sen,
Ben hayata başladım anne...
Hayata başladığm günü görünce yıkıldın anne
Çünkü sen yüreğimin de büyüyeceğini hiç hesaba katmamıştın.
Büyüdüm anne ve farkedemeden yüreğimi de büyüttüm anne!
Yenildim anne!
Yıkıldım... dizlerimin üzerine düştüm,
Avuçlarım kanadı anne ama düştüğüm yerden kalkmayı öğrendim.
Hayat kendi doğrularıyla zımparalıyor insanın yanlışlarını anne!
Doğruları öğrenirken çok şey alıyor insandan...
Çok şey öğrendim anne ve ne çok şey kaybettim bu oyunda!
Büyüdüm anne; senden gizli büyüttüm ruhumu
Çünkü senin istediğin gibi değildi içimdekiler anne.
Ne kadar ayıp, yasak, söylenmez, yaşanmaz varsa içim gidiyordu anne,
Yaşamak istiyordum, söylemek ama hep içimde tuttum anne.
Öldüm birgün anne... öldürüldüm... öldürüldü ruhum anne,
Açtığımda gözlerimi içimde durmuyordu ruhuma sakladıklarım, taşıyordu.
Söylemedim anne ama birgün sen duydun,
Kaldıramadım fikirlerimi, intihar ettin anne derin susuşlarla...
O zaman anladın ki küçük kızın büyümüş,
Seni ezdiğimi sandın anne,
Seni ezen ben değildim anne, bizi ezen hayattı
Ve ben ne yapsam olmadı anne.
Doğru kararlar almak zorunda kaldım hep,
Oysa hayatın kendisi koca bir yalan değil miydi anne?
Unutmayı öğrettin bana, unutmam gerektiğini!
Susmayı öğrettin anne, oysa söyleyecek ne çok şeyim vardı benim!
Yok olmayı öğrettin bana anne hayatı öğretiyorum sanarken,
Silik kalmayı, farkedilmemeyi oysa yapacak çok şeyim vardı anne...
Sen omuzlarıma ağır bir yük bindirirken her umut dolu bekleyişini,
Ben ezildim sana veremediklerimin ağırlığı altında.
Gidemedim anne, kalamadığım gibi...
Sıkışıp kaldım hayatta anne,
Ne senin istediğin gibi olabildim anne ne de kendi istediğim gibi yaşayabildim!
İyi ki doğdun anne ama beni doğurmamalıydın,
İçine düştüğü ilk günden acı veren ve
Tükettiği günler boyunca acı verecek olan beni doğurmamalıydın anne.
Yanlış olan ben değildim anne, hayattı...
Sıkışıp kaldım anne, ne gidebiliyorum ne de kalabiliyor!