Ben Değildim Şiiri - Serkan Yurddaş

Ben değildim seni çok seven
Ben değildim ardından gözyaşı döken
Issız sokaklarda tek başına dolaşan
Geceleri hep seni düşünen...
Ben değildim adına şiirler yazan
Düşlerinde seni sayıklayan
Aklından çıkaramayan
Her solukta seni alan
Ben değildim geceler ismini fısıldayan
Ayazın altında titreyen
Ateşler içinde yanan ben değildim...
Ben değildim sana besteler yapan
Sensiz yaşayamayan sensiz olmayan
Ben değildim seni aklından çıkaramayan
Gecenin kör karanlığında sokak sokak dolaşan
Buz gibi havada sabahlara kadar seni arayan
Yalnızlık içinde bunlan
Dört duvar arasında kendiyle başbaşa kalan
Susan hiçbir şey konuşmayan
Sevmelere yeminli olan
Ve aynalarda kendini tanıyamayan...
Ben değildim defterin her satırına seni karalayan
Başkalarına seni anlatmakla bitiremeyen
Seninle ağlayan seninle gülen
Ben değildim sahillerde tek başına dolaşan...
Ben değildim balkonda yollarını gözleyen
Gelmiyeceğini bildiği halde ümitlenen
Ben değildim bir bakışına hasret kalan
Gülüşünü özleyen ben değildim...
Ben değildim meyhanede sana içen
Sabah sarhoşluğunda bile hala hatırında olan
Aşkın hiç bitmez tükenmez diyen
Ben değildim seni bu kadar çok seven...
Ben değildim günlerce bekleyen
Geçen her anı bir asır sayan
Sensiz geçen günleri günden saymayan
Ve geçmesin sensiz zaman diye zamanı durduran
Ben değildim gözlerine bakarak seni seviyorum diyen...
Ben değildim adını kalbime hançerle yazan
Ben değildim hasretinle kavrulan
Karanlıklar içinde kaybolan
Yalnızlıklar içinde bitik bir halde
Sessiz ve çaresiz bir köşede
Yokluğundan küf tutmuş bedeniyle
Sokak köşelerinde tanınmaz bir halde
Bedeni buz tutmuş elinde resminle
Sabahları sokakta geçiren...
Ben değildim
Elinde resmin kalbinde sevgin buz tutmuş bedeniyle
Ben değildim sahil kenarında bulunan ölü bir beden...