Ben Değildim Şiiri - Sümeya Bertan

Kapalı psikiyatri servisinin uzun günlerinin herhangi bir vaktinde terasta bakıyordun
Avucuna ve cebine sığan küçük dünyana
Bana benzeyen biri arkası dönükken bile gözetledi seni
Sonra kalkıp önünden geçti içmene rağmen sigara kokmamana şaşırarak
Hiç fark etmedin kalbin çarpmadı hızlı hızlı
Zaten o geçen ben değildim.

Bir akşam nöbette odandaydın
Yine bir depremle sallandın
Kalkıp geldin kilitli çift kapılardan
Bir kabusun devamıydı seni korkutan
Kendini durmadan hatırlatan felaketin bu küçük oyununun sonunda
Seni gördüğü için hem sevinip hem üzülen ben değildim.

Sen çok uzaktasın şimdi
Bir gün çınlarsa gözlerin deli gibi
Kaplarsa sebepsiz bir hüzün içini
Bunu yaygın anksiyete sanma
Geçsin diye bir şeyler yapma
Belki biri özlemiştir seni
Ama o hasretle yanan kişi ben değilim.

Geçti bir 29 Şubat daha Pavese 'nin üstünden
Bir kitap okuyacaksın dalgın
İçinde insanlar doğacak, büyüyecek, sevecek, acı çekecek, hayal kuracak, hayalleri yıkılacak, nefret edecek ve daha birçok şey hissedip ismi konulmamış ölecek
Sen saf kötülük değil hayat diyeceksin
Zorunlu olmasına bir ferahlık getirmeyecek
Aklı karışık
İçinde hep boşluk ve anlamsızlık
Bunları hep doktor tavsiyesi üzerine ilaçlarla geçirmeye çalışmış
Deliliğin sınırlarında dolaşmış
Hala arayış içindeki gözleriyle sana bakan kız ben değildim.