Ben Değil Kalbim Küs Şiiri - Muammer Gökçay

Zamansız ayrılığın bedeli
Bu olmamalıydı belki
Ruhum beden hapsini yaşarken
Hep seni görmek isterdi
Senle eğleşmek
Sesini bir kez olsun duymak
Ona dünyaları verirdi
Bu kadar çocuksuydu gönlüm
Başını bir okşasan
Yanaklarından bir makas alsan
Ona bir ömür yeterdi
Ne olur kızma bana
Ben değil kalbim küs sana

Adımlarımın çizgisi sende birleşsin isterdim
Güne senle uyanır
Geleceğin kulaklarına adını fısıldardım hep
Yıldızlar ismini yazardı semaya
Ya da ben hep öyle okurdum
Hani yaşamaktan yorulursun ya bazen
Bir umut bir heyecan ararsın işte
Dualarıma âminim olurdun sen
Sessizliğin çukurlarına yuvarlanırken
Sözlerin tercümanlık ederdi hislerime
Ah bir gelsen
İçime baksan gözlerinle
Cenneti seyrederdim o an yüzünde
Ama Ne olur kızma bana
Ben değil kalbim küs sana

Istırabın köleleri her gün
Tunçtan taraklarla kanatıyor kalbimi
Yalnızlığa saklanmak bir oyun değil ki
Sana sobe olayım
Ayrılığın mahur bestesi seni ağlatmıyor ki
Gözünde bir yaş olayım
Sürgüne gönderdiğin günden beri
Belki sesimi hiç kimse duymuyor
Hiç kimse görmüyor beni
Deli gönül işte
Söz geçer mi?
Ne olur sen anlat ona
Sağır kulaklarına ayrılığını haykırsan
Kör gözlerine tükenişimi göstersen
Hasılı
Bu çileden beni azat etsen
Ama ne olur söylesen ona
Ben değil kalbim küs sana