Herkes gibi ben de, fazla yorgunum
O nedenle zaman zaman durgunum
Yaş yetmişi geçti, biraz şaşkınım
Sohbetlerin tadı kaçtı suskunum…
Eski dostlar birer birer azaldı
Hem boyumuz hem yolumuz kısaldı
Kış uzadı umudumuz daraldı
Gönlümüzde birkaç, dostumuz kaldı…
Ömür boyu nankör insan çok gördüm
Vefasızın defterini hep dürdüm
Mağrurların uzağından yürüdüm
Soğuk insan görür görmez üşüdüm…
Gençliğimde bin bir işi üstlendim
Evde sekiz nüfus, çok görevlendim
Tahsil yordu çalıştıkça güçlendim
Herkes gibi ben de bir gün evlendim…
Çoluk çocuk torun derken yaşlandık
Dizde derman kalmayınca saklandık
Kim sorduysa her konuda aklandık
Fazla takdir görür görmez utandık…
Yolun sonu göründü mü dersiniz
Göründüyse güle güle dersiniz
Biraz susar sonra yemek yersiniz
Herkes bitti biz de bittik dersiniz…
Hayat bizim hiç bitmeyen dersimiz…
13.2.2015
Erol GüngörKayıt Tarihi : 17.7.2016 10:18:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
