Dün
Ceren’in derin gözlerini;
Bu gün
sülün endamını Selma’nın;
Sevda’nın
Mona Lisa elleri’ni yazdım.
Sanki Şair Nacar,
Sanki Şair Ayaz’dım...
Üç güzel arasında
“evreka” gibi tınladı sözlerim:
“Ben de yazdım... Ben de yazdım! ! ”
Ama, biliyordum,
O an sahteydim;
Ben ne Nacar, ne Ayaz’dım...
Dizlerini bile aşamadım
Selma’nın çünkü,
Kırlara, vadilere hiç ulaşamadım...
Yine döndüm kendi otağıma;
Yine düştüm altın telli
örümcek ağıma...
Takılıydı gönlüm çünkü
Kara gözlerini özlediğim
“At üstünde gelinim”in
allı pullu duvağına...
18 Ocak 2003
Mehmet KaraKayıt Tarihi : 26.10.2004 22:36:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (3)