Ben de Yarımım Şiiri - Ersin Çakmak

yağmur vardı yine sokağımda,
köşe başında aynı adamı gördüm, tek kolu yok.
boncuk mavisi gözleri var,
mevsim güz başı, karlar var bu adamın başında,
ilk defa korkmadan ıslanmaktan
korkmadan ağlamaktan ve korkmadan o adamdan
yanına sohbete gittim
ve can kulağıyla dinledim
yağmur tadında bir ses,selam bile vermeden
başladı yılların birikmişliği üzerime kusmaya
ve söze başladım:
seni görünce gençliğim geldi aklıma
ben de zıpkın gibi delikanlıydım ben de bütündüm
ben de kendimle ve gözlerimle övünürdüm.
ama anlıktır hayat,
yaşam denilen şey ölene kadar,
uçurumun kıyısına yapmıştır evini
gelir ayyaşın biri çarpar gider,
ve böyle kalırsın ortada yarım yarım.
deniz gözlerinde bir damla, ve devam etti
elli senedir imrenerek bakarım sen gibi delikanlıya
ve dua ederim allaha,
yık benim uçurumun kıyısındaki yaşam evimi
elimi saklı dudaklarına götürdün
omzunu pışpışlayarak kalktım yanından,
ve yolda anladım neden ağladığını
ve yolda anladım,
kolunda sevgilisi olan gençlere,
neden imrenerek baktığımı