Bir sandığım vardı benim.
İçinde,
Eski kelimeler biriktirdiğim.
Kaldırdım nice sonra,
Tahta kapağını.
Sildim tozunu,
Aldım örümceğin ağını.
Neler saklamışım,
Söyleyeyim size,
Meğer neler.
Seni seviyorumlar,
Çok çok özledimler.
İnsan zamanla,
Unutuyormuş yazık.
Aydınlatmıyor maziyi,
Belki en parlak ışık.
Her söz aslında,
Pahalı bir mücevher.
Bu sandık belki binler,
Belki milyonlar eder.
Aradım bakındım,
En derinlerine kadar.
Her hatırada adeta,
Ayrı bir yürek atar.
Nice uğraştan sonra,
Buldum o kelimeyi.
Sanki yüz yıldır,
Aradığım defineyi.
Zorladım hafızamı,
Hatırlamak için,
Aynı ilk gün ki gibi.
Karşımda capcanlı,
Duruyordu sanki.
Kımıldandı dudakları,
Heyecandan tutuldum.
İşte son kez söyledi.
-Ben de seni seviyorum.
Kayıt Tarihi : 15.9.2014 16:11:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!