Sus.
Sus. Sus...
Sevgi ile kanatma yüreğimi
Her hâtırada
Bir orman kadar uğultulu
Aynalar unuttu, mahzun hâlimi
Şimdi hüzün karanlıklar ülkesi
Kaygısız giriyorum tüm düşlere
Geceler ılık ve pembe
Okşayan bir bulut
Yalnızlığını düşürme fikrime
Sessizliğime
Sus...
Sus
Kimiz biz
Gün gibi âşikâr
Bir murâda yetmez ömrümüz
Adımız verilmez yeni çocuklara
Uzadıkça uzayacak ayrılık
Dudaklarında gittikçe acı
Efkârlı, sitemli her söz
Sancılar sarmasın yüreğim
Sus...
Sus...
Ben de seni...
Kayıt Tarihi : 22.4.2005 18:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!