Ben de özledim ben de

Tam bir sene sonra yine şehrime kar yağıyordu
Oysa sen yüreğimin yarısını alıp gitmiştin
Ben de gidiyordum yarım yamalak
Yollar sis
Yollar soğuk, içim buruk
Ben oralara hiç böyle gitmemiştim
Hep sevinçli olurdum giderken hep yüzüm gülerdi
Bu gidişim...
Yollara sensizlikle süslü kirli beyaz bir kar yağıyordu
Üstelik beyazı da ben kirletmemiştim
Senin gitmeni de ben istememiştim
Ben
Kendim
Koca şehir
Bir de deniz
Seni arıyorduk

Ben yine boyumdan büyük aşık olmuştum zamansız
Yine kendimle grup olmuş şarkılar söylüyorum
Ve dünya
Koskoca dünya radyomla kulaklarım arasına sıkışmış
Açık renklerin en koyusunda seyrine devam etmeye çalışıyor
Hayat kendinden bıkmış kahırlı bir pişmaniye tadında
Aşkın damarlarımda
Hani şöyle sünger gibi bir sıksalar damla damla sen akacağım
Buram buram sen kokacağım
Belki de bir şarkısın herkese soracağım
Müebbet kuşlarım suskun,sitemkar belki de
Gözlerim uykuda dedim ya
Ben
Kendim
Koca şehir
Bir de deniz
Seni düşlüyorduk

Buralarda deniz de var tıpkı ben gibi hırçın
Bulutlar siyah
Siyah karalığından utanmakta
Ben sadece seni özlemekte
Deniz dediklerine aldanma sakın
Karadeniz;
Benim yıllık gözyaşlarım
Benim hep sana oluşlarım
Ve ben hala aşka aşığım
Ama sen yoksun
Yıldızlar da...
Ben
Kendim
Koca şehir
Bir de deniz
Senin için vardık

Kalabalıklarda yine yalnız olacak bir yer buldum kendime
Sensizliği dinledim bol bol
Limandan kalkan her gemiye hasretimi yükledim -bitmedi-
Sabahları; akşamları özledim
Hep bu şehir ağladı ben hiç ağlamadım
Gülüşün hep içimin sol yanında oldu
Her telefonda sensin sandım
Sen hiç olmadın
Olamazdın belki de
Yine saçlarım döküldü tel tel
Yine sevdim sen gibi seni özlemeyi
Bir espiri yaptım ben bile gülmedim
Ben
Kendim
Koca şehir
Bir de deniz
Seni bekliyorduk

Ben yine çocuklarla çocuk oldum
Aşkınla genç
Hasretinle ihtiyar
Seni seviyorum diye haykırdım duydunmu güzel yar?
Uzaklarda bir adam geceleri dalgaları sayar
Seni arar da bulamaz
Dedim ya ben coşuyor karadeniz oluyordu sahile vuruyordu
Bazen güçsüzde olsa yine de seni seviyordu
Asla küp olmayan küp şekerlere haksızlık edenler gibi
Kenime de haksızlık ediyordum ama olmuyordu

Şimdi denize doğru bir sigara yaktım
Yanan sigaramı benmi hiç belli değil
Ben denize gülüyorum sigramın dumanı geceyle sevişmekte
Düşündüm de hasretin bir köy türküsü
Acının her türlüsü
Aşkın en kutsal öyküsü
Ve üzerime ölüm örtüsü
Şimdi sen beni sorma; söyleyemem
Şimdi sen beni görme; dayanamam
Şimdi sen sakın ağlama; biraz yıkılmışım
Şimdi sen sakın gitme biraz alışmışım
Bırak ben biraz deniz olayım
Eğer susmaksa en büyük cesaret bırak hiç konuşmayayım
Biraz yanımda ol da sana hiç dokunmayayım
Ben de
Kendim de
Koskoca şehir de sana hasret...

(evde eski zamanlara bakarken
bu şiir de oradaydı
Bin dokuz yüz doksan sekiz
mart...)