Ben de Öğretmenim Şiiri - Necati Ocakcı

Ömrü hep fırtına, rüzgârın gülü
Çocuk deryasında, yüzer öğretmen
Uygarlık yolunda, açılır dili
Leb demeden anlar, sezer öğretmen.

Ayrı bir asalet, ayrı bir gurur
Bilgiye düşmanı, kalemle vurur
Yorulmak bilmeden, ayakta durur
Elinde tebeşir, yazar öğretmen.

Türlü şekilleri, çizer tahtaya
Bu günün işini, koymaz haftaya
Gerekirse gider, Mardin, Kâhta’ya
Doğu- batı demez, gezer öğretmen.

Safsataya kanmaz, dibinden kürür
Ezbere konuşmaz, bilerek yürür
Körü- körünelik, onunla çürür
Cehaleti yıkar, ezer öğretmen.

Fark etmez ha Pazar, ha da Perşembe
Kar düşse de saça, yüzü pes- pembe
Anadır, babadır, rehberdir hem de
Türlü müşkülleri, çözer öğretmen.

Cumhuriyet bayrak; sancaktır, önde
İstikamet belli, göklerden yönde
Mürşîdi Atatürk; ilimde, fende
Hain oyunları, bozar öğretmen.

Rüşveti sevgidir, makamı kürsü
Yılmadan, bıkmadan, anlatır dersi
Yumruğu balyozdur, eritir örsü
Hak yolunda sanki, dozer öğretmen.

Başı yükseklerde, biner atına
Aşılar kültürü, vatan sathına
Arz-u hal’i yalnız, millet katına
Yeter ki olmasın, nazar öğretmen.

Öğretmen Necati, emekli oldu
Maziyi yaşadı, gözleri doldu
Bir tek yaşlılıkta, sınıfta kaldı
Asla kısalmaz da, uzar öğretmen
Gerçekleri görür, yazar öğretmen.