Ben De Öğrendim Vefa Neymiş

Bir yerlerden geçiyorum, ölmem ya
Olur ya Azrail ile ters düşeriz, sonra
Bilinmezlere göç edersem bilin,
Benim toprağım sever papatya
Beni seven böyle sevsin
Silmekle uğraşmam alnımda ne yazıyorsa
Tuttuğum el, baktığım göz bir yabancı
O gözler devrilmiş ve eller atık yaban
Ortada bir yürek, vefasızlığa yanan
Önceden çocuktum, o çocuk ne bilecekti
Aklını başına devşirdi ve sonradan bildi
Vefa sadece kasvetli bir cadde ismiydi
Sokaklarında iyiliğe sağır insanlar tünekti
Çınar yaprakları rüzgarlarla temizlenirdi
Kokusu toprak gibi, rüzgarı kavak yelleri
Sokağın lambaları patlak ve yolları çamur
Karnın açsa otur, tozludur buradaki hamur
Caddenin bitişi sisli ve dinemiyor yağmur
Ağla, anlamazlar yağmurdan, olma mağrur
Kin gütme sakın arkandaki bu caddeye
Bilirsin vefa ağır bir yük, isim değil sadece
Cefası kendiyle gelen bir kelam, iki hece
Kuyusuna düşen, sabaha çıkamaz düştüğü gece