Ben de kuşlara anlatırım kendimi

Kasım bin dokuz yüz elli dokuz.(?)
Tam kırk dokuz yıl,
dolu dolu diyemem.
Tansa, Konsa,Harzana,Oluza.
Ha unutuyordum bir de Sırna…
Sırna’ya gelin verdik Ayşe bacımı.
Gitti geldi çocukluğum, ilk gençliğim.
Bir de” Tepecik”…
Tepecik evim, toprağım, ekmeğim, suyum, havam
anam, babam…

Dimağım kötü değildir o kadar,
unutmadım, unutturdular.

Oluverdi Seksen Eylülünde,
Dedeağaç,Ağaçlı,Aliköyü,Bahçeli
Affet beni”Harzana”ne demeliyim sana.
Yolum düşmedi oralara,
Okuyamadım adını tabelada.

Bir tek,dereler ve yollar değişmiş,
bir de tabelalar,
bir de tarlalar,
bir de ağaçlar,
bir de evler…

Dereler akmıyormuş eskisi gibi,çağıl çağıl,
yollar sessiz ve karanlıkmış,
tabelalar paslıymış,okunmuyormuş,
ekilmiyormuş artık mısır,arpa. buğday,
budanmıyormuş elma, erik ağaçları,
yükselmiyormuş evlerden çığlıklar,
ve tavuklar susmuş,gıdaklamıyorlarmış artık.

Gökyüzü daha bir mavi, masmaviymiş,
çatıkmış kaşları.
Deniz bir coşkunmuş, belli çok öfkeli.
Kuşlar,anlamaya çalışıyormuş olup biteni.

Değişmemiş fazla bir şey,
yine eskisi gibi(!)

Yıllar var ki,gidemedim,
Zaman ve parasızlıktan değil.

Ya almazsa selamımı Oğul Ahmet,
Yörük Murat,
Ya hoş geldin demezse Şevki Dayı,
Muhtar Aliosman,
Ya sen kimsin derse Alem Yenge...

Ve tanımazsa
Tansa,
Konsa,
Harzana,
Oluza.
Sırna,beni.

Amma gitmeliyim,
selamımı almasalar da,
hoş geldin demeseler de,
sen kimsin deseler de...

Ve tanımasalar da
gitmeliyim,
gitmeliyim mutlaka.

Ben de kuşlara anlatırım kendimi.

Şubat 2008,Bursa