Ben de ki Düşman Şiiri - Hammuş Ergen

Her şey bir maddiyat krallığını kurma hayaliyle yaşamaya başladıktan sonra son bulmaya başladı.
Tüketiyordum hızlıca herşeyi ve bana güvenen herkesi,
Anlamsız hırs dolu ve hırçın biri olup çıkmıştım.
Karşımdakilere eski benle yaklaşıp içimdeki canavarla muamele eder olmuştum.

Yaşıyorum sanıyordum, ben koşuyor hayallerim kaçıyordu kaçan hayaller değildi sadece aslında;
Hayatı kaçırıyordum farkında olmadan benliğimi satılığa çıkarmıştım.
Ve bu müzayedenin tersine işliyordu, Her elini kaldıran değerimden değer alıyordu.
Bir film şeridi gibi Akrabalar-Dostlar-Ailem-Dostlarım herkes bana güvenerek değer kazanırken bend eğer kaybediyordum bu güveni boşa çıkararak.

Kumar oynayan ben hep karşımda kazananları suçluyordum ,her dibe vurduğumda.

Neydi bilmiyorum Hırs mı? Zengin Olma Tutkusu mu? yoksa varlığını beğenmenin verdiği Kibir mi?
Kendimi dünyaya yanlış bir rolde oynatılan biri gibi görüyor ve rolü beğenmeyip yönetmeni suçluyordum.

Var olanı sahip olduğumu bırakıp sahip olmak istediklerime değişmeye başladığımda başladı geri sayım...

Tükeniyor tüketiyordum,beni sevenleri sevdiklerimi ve en çokta kendimi tüketiyordum.

Ama buldum sonunda şimdi anlıyorum BEN kelimesinin altında yatan şeytansı kibirin ne denli bir katil olduğunu.

En zayıf düştüğümde sarılıyordum geçici sarhoşluğa ve kendi dünyamı kurup kurallarımı hayata geçirmeye çalışıyordum.

Ama bu ben değildim BEN olamazdımda kendimden beni çıkarmaya çalışıyordum.
Ne kadar uğraşsam da maya tutmuyordu.

Ben başka biri olmaya ve davranmaya çalıştıkça dibe vuruyor tükeniyordum.

Ve aradan 6 yıl geçmiş yeni farkında olmaya başlamıştım Seni sen yapan değerleri değiştirdiğinde hiç bir şey kalmıyor geriye.

Koşarken hayallerin peşinden AN ı kaçırıyorsun hayat bu değildi.Mutluluk an ı yaşamak ve hissetmekti aslında.